"جداافتادگان حسِ انتقادی‌شان را از دست می‌دهند. باهوش‌ترین آن‌ها را می‌توان دید که روزنامه‌ها را ورق می‌زند٬ یا به برنامه‌های رادیو گوش می‌کند٬ تا دلایلی بیابد که باور کند «طاعون» به ناگهان پایان خواهد یافت٬ و با خواندن ملاحظات روزنامه‌نگاری که تقریبا اتفاقی و با خمیازه‌ای از سر کسالت نوشته است٬ امیدهایی بی‌پایه می‌سازد و ترسی بی‌دلیل حس می‌کند".
آلبر کامو٬ یادداشت‌ها - جلد دوم٬ ترجمه خشایار دیهیمی٬ نشر ماهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر