انتشار عکس‌هایی از کاوه مدنی - معاون «غیرخودی» سازمان حفاظت از محیط زیست - در حال رقص یا نوشیدن مشروبات - احتمالا الکلی - در یک میهمانی، موضوع مورد توجه اصول‌گرایان در این روزهاست. آن‌ها با تمسک به بهانه‌های همیشگی‌شان - اختلاط با نامحرم، مراسم غیراسلامی و ... - مشغول کوبیدن مدنی و احتمال زمینه‌سازی برای از بین بردن قدرت/ برکناری یا حتی بازداشت او هستند - فراموش نکنیم در جریان بازداشت فعالان محیط زیست با اتهام جاسوسی، اخبار مختلفی درباره بازداشت یا دست‌کم بازجویی از مدنی هم منتشر شد که بعدتر تکذیب شد -.
به نظر می‌رسد در این میان، یک نکته کلیدی وجود دارد. سال‌ها واکنش مخالفان به چنین مسایلی بر دو پایه بوده: تکذیب کل ماجرا یا تاکید بر این‌که داستان مساله‌ای خصوصی و مربوط به حوزه شخصی بوده و مقام‌های حکومتی و نهادهای امنیتی حق ندارند وارد این حیطه شوند (اصلاح‌طلبان به فرمان هشت ماده‌ای آیت‌الله خمینی هم اشاره می‌کنند).
فکر می‌کنم در این شکل برخورد گرچه واقعیتی وجود دارد (عدم دخالت در جریم شخصی افراد)، اما در عین حال چنین برخوردی از پایه‌ای برخوردار است که شاید ناخودآگاه در خیلی از ماها وجود دارد: این‌که حتی اگر خودمان هم اهل رقص یا مشروب نوشیدن باشیم (من ودکا را ترجیح می‌دهم!) عموما آشکار کردن آن را چه برای خودمان و چه برای دیگران آن‌چنان «مناسب» نمی‌دانیم. ممکن است دلیل آن هراس از برخوردهای حکومت باشد، اما احتمالا نمی‌توان این نکته را از نظر دور داشت که برای بعضی هم این کار فی‌النفسه «زشت» یا دست‌کم «اشتباه» است. شاید وجود همین تفکر در پس‌زمینه ذهن خیلی از ما، اتفاقا کار حکومت برای اثرگذاری از این طریق یا حتی برخورد با چنین افرادی را آسان‌تر کند. شاید راه مقابله با این اتفاق‌ها، نه تلاش برای سرپوش گذاشتن که اتفاقا استقبال باشد: این‌که خیلی از ماها در خلوت خودمان، در میهمانی‌ها می‌رقصیم، مشروب می‌نوشیم و ... اما همه آن‌ها مربوط به حوزه شخصی و بی‌ارتباط به کار است. شاید بد نباشد کمی به این راه فکر کنیم که سعی کنیم نشان دهیم در مشروب خوردن، رقصیدن، عکس گرفتن با زنان/ مردان، لباس پوشیدن در میهمانی‌ها و ... این «حکومت» و حامیان او هستند که با تلاش‌شان برای اجبار «ناهنجاری» محسوب می‌شوند، نه ماها که همه‌مان «سجده تر، دامن و سجاده شراب آلوده» هستیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر