بعضی اسم‌ها هستند که در زمان درست، در مکان درست هستند. توضیح
بیشترش این است که مثلا برخی اسم‌ها به برخی قیافه‌ها | باشگاه‌ها | موسسات و ... می‌نشیند.
چطور؟ یا درست سر بزنگاه، یک نام خاص، می‌تواند توصیف‌گر یک وضعیت یا دوره‌ی تاریخی
باشد. نگاه کنید به نام‌هایی چون قرون وسطی، عصر روشنگری. اسم اشخاص هم البته به نظرم
نقش جالبی دارند. یک ایتالیا است و گاریبالدی، فرانسه به ژنرال دوگل می‌بالد و از ویشی
متنفر است و ... این پاراگراف البته نه توضیح خاصی دارد، نه دلیلی و نه منطقی؛ فقط
تلاشی بود برای رهایی از بن‌بست چگونگی آغاز یک متن!
حالا وضعیت ایران است و آن‌چه که در کشور می‌گذرد به روایت
"وطن امروز". اسم بامسمایی است، نه؟ وطن امروز ما به روایت "وطن امروز"
تبدیل به مکان جالبی شده است. ملغمه‌ای است از جاسوس و دشمن و بی‌بند و باری جنسی و
سواستفاده مالی و قتل و غارت و جنایت و رانت و پارتی بازی و "یک نفر" که
دن‌کیشوت‌وار، مقابل همه‌ی آن‌ها ایستاده است و البته کسی هم تره برایش خرد نمی‌کند.
کسی هم از ساکنان "وطن ِ امروز" نیست که بیندیشد اگر کسی از این حضرت دن‌کیشوت
ما، حتی نمی‌پرسد "خَرَت به چند مََن؟"، پس حضرت ایشان چه کاره‌اند در این
مملکت؟
غرض البته این نبود. خواستم به نکته‌ای اشاره کنم و بگذرم.
چندی پیش "وطن امروز" متنی منتشر کرد درباره روابط جنسی کارمندان بی‌بی‌سی
فارسی. متنی به غایت سخیف، غیراخلاقی و مملو از دروغ و تهمت و ... خواستم بگویم اگر
روزی روزگاری، یک فرد غیرایرانی، شما را خفت کرد و از شما پرسید که امروز در وطن‌تان
چه خبر است، همین گزارش، عمق تمام فجایع را به خوبی نشان می‌دهد. سرتان را بالا بگیرید،
بدون نیاز به تمرکز یا گیر افتادن در دام توضیح‌های پر طول و تفسیر، تنها بگویید که
"وطن، امروز این است!"
در همین زمینه:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر